Een jaar sneeuw en vijf maanden regen in drie dagen tijd

Een moment van bezinning door de natuurkrachten

Elektra, water, mobiel telefoneren en internet... het lijkt zo gewoon. Maar niet bij ons nu in de oostelijke Franse Pyreneeën. Daar is meer dan 50 cm sneeuw en meer dan 350 mm neerslag in drie dagen tijd gevallen. Zulk extreem weer komt hier een keer in de vijf tot tien jaar voor. Naast ademloze natuur-prenten levert dat tal van niet-Nederlandse situaties op.

De stroom is uitgevallen in een groot deel van het gebied. Stroomstoring betekent tevens geen mobiele telefoon dekking, laat staan mobiele data. Daarmee ben je afgesloten van de buitenwereld. Heel af en toe is er weer even stroom en soms mobiel internet. Zonder stroom is er bij ons ook geen drinkwater uit de put. Rivieren zijn buiten hun oevers getreden en wegen naar de grotere dorpen en steden zijn geblokkeerd door vallende rotsblokken en aardverschuivingen. De bussen rijden niet. Onze bergweg is in een rivier veranderd en de toegang naar de weg zelf is deels weggespoeld. Aan de Spaanse kant is het leven eveneens al dagen ontwricht door noodweer en overstromingen. Boodschappen halen of reizen zit er niet in.

Ik zou in Nederland moeten zijn om o.a. bij Rijkswaterstaat een PPO team te begeleiden om nog beter samen te werken. En om bij BAM-Infra een sessie te verzorgen. Gelukkig begrijpen mijn opdrachtgevers dat ik in een overmacht situatie zit.

Improviseren geblazen

Er is van alles aan de hand. Op het terras hebben we de pergola met blauwe regen moeten stutten zodat die niet zou instorten door het gewicht van de sneeuw. Het water en de sneeuw op de daken zorgen voor tal van onverwachte lekkage punten in onze huizen. De emmertjes en bakjes raken op. In de half ondergrondse keuken stroomt het water langs de muur van de kabel- en leidingenkoker. Bij de buren staat de kelder onder water. We hebben ze zo goed mogelijk geholpen.

Ellende of geluk?

Je zou er apathisch of sacherijnig van kunnen worden. Maar dat doen we hier niet. Er wordt iets van een oergevoel wakker. Het maakt me nederig om te zien hoe ongelofelijk groots deze natuurkrachten zijn. Het besef dat wij mensen zo nietig zijn, dat we daar eigenlijk niets tegen in kunnen brengen. Je kunt alleen maar meebuigen en meebewegen. Bij ons ontstaat er nog meer saamhorigheid. Urgente en grootse gebeurtenissen verbinden. Samen zorgen dat de zaak in orde komt, ten dienste van een groter geheel. In ons geval: lekkages oplossen, elkaar helpen, paden en daken sneeuwvrij maken, waterafvoeren langs de weg graven in de stromende regen. En veel plezier maken.

Naar nog meer samen

Ik besef opnieuw weer waar het echt om draait in de samenleving en bij het werk: SAMEN. Vanuit een gemeenschappelijk verlangen en vanuit een gevoel van liefde samen zijn en samen dingen ondernemen. Met interesse en aandacht voor elkaar, zonder 'moeten', ego's of dwang. Omdat je het goed met jezelf en met elkaar wilt hebben. ik ben dankbaar om zo te leven.

Helaas is dat in vele relaties en in veel werkomgevingen niet gewoon. Terwijl onze natuurlijke 'staat van zijn' gelukzaligheid of gelukkig zijn is. Paradoxaal genoeg komt die 'staat van zijn' vaak boven in extremere omstandigheden. Mijn wijlen opa zei vaak: pas in oorlog of een crisis komen de mensen weer samen. Ik hoop en wens iedereen dat dat niet nodig is.

Mij gaat het in ieder geval zonder crisis ook goed.

Ontwikkeld door: PiWeb