Ik: dat ik vrij ben en heerlijk leef

Sommige ouders willen dat hun kinderen ze gelukkig maken. Of ze leven zelf voor hun kinderen, zodat die niets te kort komen. Ze zetten hun dromen en ambities opzij en offeren zichzelf op. Dat soort dingen deed ik vroeger ook, want dat heb ik van mijn ouders geleerd. Gelukkig weet ik inmiddels beter.

Leef voor jezelf

Als jij jezelf wegcijfert voor je kinderen, dan ben je waarschijnlijk niet echt gelukkig en doe je mogelijk niet wat je zelf echt zou willen doen. Dat voelen je kinderen absoluut. Je best doen, opofferen, jezelf verloochenen, of je gevoelens en diepere wensen onderdrukken, ik heb het allemaal gedaan. Maar daar werd ik niet gelukkig van. En daarom niemand in mijn gezin.

Natuurlijk moet je er zijn voor ze, die verantwoordelijk heb je. Maar je bent er niet om ze te entertainen, ze gelukkig te maken of te beschermen tegen teleurstellingen. Dat mogen ze zelf doen en ontdekken. Hoe eerder je ze als kleine zelfstandige, bewuste en weldenkende mensen ziet en als zodanig behandelt, des te eerder gaan ze zich ook zo gedragen. 

Mijn kinderen hebben vroeger als voorbeeld een vader gehad die deed wat er van hem verwacht werd, zijn best deed omdat 'dat zo hoort'. En dus gaan mijn zoons dat mogelijk later ook doen en vinden mijn dochters een partner die dat doet. Want dat was wat ik ze voorleefde. Gelukkig doe ik dat nu totaal anders. Ik ben vrij en heb een fantastisch leven. 

Dus, leef vooral je eigen leven. Doe wat je gelukkig maakt. Dat zien zij ook en ze nemen dat over.

Jou kinderen zijn er niet voor jou

Andersom komt ook voor. Bewust of onbewust. Dat de kinderen jou gelukkig moeten maken. Dat je ze nodig hebt om compleet of gelukkig te zijn. Dat zij jou dankbaar moeten zijn. Want jij hebt toch alles voor ze opgeofferd? 

Dat is niet de juiste rolverdeling. De kinderen zijn er niet voor jou. Die verantwoordelijkheid kan en mag je niet bij ze neerleggen. Want wanneer het ze niet lukt om jou gelukkig te maken (wat natuurlijk niet kan lukken!) dan voelen ze dat als falen in zichzelf. Met alle emotionele en mentale gevolgen van dien. Dus zorg maar voor je eigen geluk. Daar wordt iedereen beter van. En bovendien leren zij daarmee van jou dat ze voor hun eigen geluk kunnen zorgen. Dan zijn ze vrij om kind te zijn. Kunnen ze lekker gaan spelen, leren en (op)groeien. En worden ze vrijere volwassenen.

Ga zelf leven!

Ga vooral doen waar jij gelukkig van wordt, je leven zo leiden dat je er geen moment spijt van hebt. Doen wat goed is voor jou en daarmee voor je kinderen, je partner, omgeving en de rest van de wereld.  Dan geef je ze het ‘goede voorbeeld’. Dan groeien ze op met ouders die het goed hebben. Goed met zichzelf, met elkaar en met de kinderen. 

Dat is zo ongeveer het tegenovergestelde van doen zoals het hoort, 'keeping up with the neighbours', hard werken en je best doen, voor je ouders moeten zorgen, etc, etc.

Mogelijk heb ik daarin toch iets goed gedaan, getuige de uitspraken van één van mijn zoons. Lees hier wat hij zegt.

Dus: wat geef jij je kinderen mee?

Vandaar mijn vraag: wat geef jij je kinderen mee? Het is nooit te laat om de eindeloze herhaling van je voorouders te verbreken. Ieder moment dat jij voor iets nieuws kiest, merken dat ze -onbewust- op en nemen ze het nieuwe mee in hun leven.

Ik gun jouw kinderen dat ook. 'For the sake of humanity'. 

Ik wens je een fijne dag, want een fijne dag kun je altijd hebben.

Ontwikkeld door: PiWeb