Alles wat ik denk is niet waar

Mar 17, 2019 -- Posted by : marc

De meeste mensen worden geleefd door hun gedachten. Ze doen wat de continue stroom van gedachten in- of aangeeft omdat ze geloven dat wat ze denken waar is. Maar, wat als dat nu eens niet het geval blijkt te zijn?

In de westerse cultuur zijn we ons denken steeds belangrijker gaan maken. Op school leer je vooral onthouden en kennis reproduceren. Je wordt geacht overal een mening over te hebben. Hoe beter je leert hoe meer kans op een hoger cijfer en later een betere baan, status en aanzien. Ons denken heeft daarmee zo een prominente plaats in ons leven gekregen, dat we zijn gaan geloven dat dit denken waar is. Zo ook wat we over situaties en over anderen denken. En dat we daar vervolgens ook iets mee moeten.

Neem daarnaast de continue, overvloedige 'informatie' prikkels en stroom op de mobiele telefoon. Die maakt dat we nog meer te denken hebben en dat onze aandacht versnippert.

Je gedachten roepen ook gevoelens en emoties op die we serieus zijn gaan nemen. Plotselinge vermoeidheid, geen zin hebben in iets of je ineens suf of slapjes voelen. Pijntjes, of een wee gevoel in je buik die ineens aandacht vragen. In de meeste gevallen hebben die geen daadwerkelijke fysieke of externe oorzaak, maar zijn ze het gevolg van (onbewuste) gedachten. Je gedachten zijn een autonome stroom die nooit ophoudt.

Zeker 95% van wat je denkt is zinloos en zijn herhalingen van eerder gedachten. Ook gevoelens komen en gaan. Als er echt iets aan de hand is, dan blijft of verergert het gevoel wel zodanig dat je het niet meer kunt negeren en wel moet handelen. Maar in de meeste gevallen hoef je dus helemaal niets met gedachten of gevoelens.

Wie of wat bepaalt hoe jij je voelt?

Deze zaken: geloven wat je denkt, te veel data en je gevoelens serieus nemen, zorgen er voor dat je helemaal geen controle meer hebt over wat je denkt, doet en hoe je je voelt. Je bent daarmee slachtoffer van je eigen denken, van je eigen 'mind' geworden. De meeste van deze gedachten zijn negatief en maken je niet gelukkig, laten je lijden. Daarmee geef je je eigen macht weg. Want als er iets is waar je wél invloed op hebt, is het hoe je je voelt, waar je aandacht aan besteed en wat je doet. Maar dat heb je waarschijnlijk nooit geleerd. Als je je realiseert dat je gedachten maken hoe je je voelt, dan kun je maar beter je positieve gedachten laten overheersen. En het gevecht stoppen: stoppen met oordelen. Accepteren dat anderen doen wat ze doen, van wat er om je heen gebeurt zonder daar iets over te denken of van te vinden. Dat betekent niet dat je je afsluit, je vindt er alleen niets meer van, je hebt er geen verdere gedachten over. Want met heel veel om ons heen hoeven we niets. Het is er gewoon.

Wat als je daar nu eens geen aandacht meer aan geeft?

Het is een revolutionair idee, maar zeker niet nieuw. Alle mystici en profeten hebben het gedaan: je eigen gedachten, oordelen en overtuigingen niet meer serieus nemen. Door je gedachten te observeren en je er niet door mee te laten slepen, komt er ruimte. In die ruimte ontdek je wie je werkelijk bent. Dat je niet je best hoeft te doen, dat je er al bij hoort, dat je geliefd bent, dat je er toe doet, dat alle geluk van de wereld in jezelf zit. Terwijl je denken, je 'mind' dat steeds opnieuw bij iemand of iets anders probeerde te halen.

Door je focus te verleggen van je denken naar wat er in het nu en het hier is, komt er als het ware afstand tussen je gedachten en jezelf. Daarmee kom je tot rust. Mindfulness of meditatie is hierop gericht. Maar het probleem is dat als je gemediteerd hebt of een uurtje mindfulness-les gehad hebt, je daarna meteen weer terug keert naar je denken en dat weer serieus en voor ‘waar’ aan gaat nemen. Pas als mediteren en mindfulness je staat van leven wordt, heeft het zin. Dat is waar het boek van Adyashanti Ware Meditatie en de boeken van Osho over gaan.